Volgens mij schrijf ik heel vaak een logboek vlak voordat mijn routine verandert. Dus vlak voor ik op vakantie ga of naar een artist in residence vertrek of een periode vrij neem. Dit keer gaat het om het laatste.

Afgelopen tijd werkte ik veel buiten, op de tuin bij mijn tuinhuis. Het was prettig om onder de overkapping in de schaduw te werken, erg fijn om af en toe even in de zon te zitten om op te warmen en tijdens pauzes in de tuin te werken.

Afgelopen weekend deed ik een reikicursus, iets wat nogal buiten mijn comfortzone ligt. De cursusleidster vertraagde steeds, en ik herinnerde me weer dat weinig doen of niets doen voor een schrijver ook werken is.

In september verbleef ik vijf weken als artist in residence op La Gomera en vijf weken lang zat ik in de flow. Ik sliep minder, ik was helder en alert, alles stroomde en vloeide. Ik was vrolijk en trefzeker, alles verliep moeiteloos.

Het is bijna augustus en dan ga ik vijf weken als artist in residence zitten schrijven op La Gomera, een eiland nabij Tenerife. Met uitzicht op de oceaan ga ik mijn uitgewerkte idee voor een kinderboek opschrijven.

Sinds ik mijn aanbod als schrijfcoach heb veranderd, kan ik minder dingen beter doen. Dat is een uitvinding voor mij. Eerst deed ik namelijk veel dingen goed (al zeg ik het zelf), maar mijn hoofd was altijd vol en aan en bezig.

Ik zit op de rand van mijn vakantie! De eerste tien dagen van mijn vakantie ga ik onderzoek doen voor een nieuw kinderboek. Daarna nog veertien dagen in Nederland genieten van strand, wandelen, niksen, wijn en musea.

Er zijn altijd beren op de weg. Dingen die anders gaan dan je dacht, dingen die tegenzitten, dingen waar je tegen opziet. Geen reden om te stoppen, maar om door te gaan.

Het is vandaag Blue Monday, de dag waarop iedereen massaal ongelukkig is. Maar ik sta met beide benen op de grond. Midden in de winter, midden in de lockdown.

Letterlijk ben ik nog steeds op de plekken waar ik vaak ben; figuurlijk ben ik nieuwe wegen aan het inslaan. Dingen aan het ondernemen die ik niet eerder deed.

Nu de herfst definitief is ingetreden en mijn zomerkleren weer zijn opgeruimd, ga ik weer meer naar binnen. Niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk.

Ik zit op de rand van mijn vakantieperiode. Nog een week, en dan ga ik drie weken mijn bedrijf sluiten. Maar mijn hoofd laat zich natuurlijk niet uitzetten.

Nu ik weer vaak buiten werk, merk ik dat ik veel binnen ben geweest de afgelopen maanden. De blik naar binnen. Maar volgens mij is ook waar wat Marcel Proust erover zegt.

Ik zat afgelopen maand diep in het brievenboek dat ik samen met Anna schreef. Een prachtige reis die eindigde met de niet onverwachte, maar wel heftige dood van haar moeder.

Vanaf deze maand begin ik met mijn ‘logboek van een schrijfster’, met gebeurtenissen uit mijn leven als schrijfster. Ga je mee?