Logboek van een schrijfster (7)

Een logboek is een boekwerk waarin gebeurtenissen worden bijgehouden. Oorspronkelijk was het een verslag aan boord van een vaartuig waarin de metingen van de log stonden – de snelheidsmetingen. Die gegevens waren van groot belang voor de positiebepaling. Later werden in het logboek alle gebeurtenissen vermeld die van enig belang waren. Ook de gebeurtenissen die niet direct met de navigatie verband hielden.

Waar ben ik?

Met beide benen op de grond. Midden in de winter, midden in de lockdown.

Waar was ik?

Even aan het uitrusten in de periode tussen kerst en oud en nieuw.

Wat heeft dat allemaal met mij te maken?

De rust brengt me goede gedachten. Gedachten waarin ik mijn zegeningen tel, een voor een, gedachten over dankbaarheid en vooruitkijken naar 2021 ondanks alle beperkingen.  

Vandaag kreeg ik een filmpje van een vriendin waarin stond dat niet alles in lockdown is. De zonsondergang niet, bijvoorbeeld, de wind niet, een kopje thee niet, vriendschap niet, liefde niet.

Het is vandaag Blue Monday, de dag waarop iedereen massaal ongelukkig is. Ik heb een omdenkkalender gekocht voor 2021 en nu staat er: ‘Blue Monday, eindelijk een motief voor alle zeiksnorren om zich eens ongegeneerd te laten gaan.’

En nu?

Ik heb ook geen last van Blue Monday, omdat vandaag mijn dochter jarig is en we samen gaan eten. Ze is 25 jaar geworden, het maakt me week, over het verstrijken van de tijd, over haar leven en haar toekomst.

Hoe ga ik verder?

Altijd is daar ook weer mijn werk, de ideeën die in mijn hoofd borrelen, het plezier om dingen op papier te zetten, mijn werkplek en de ruimte eromheen. Ik houd ervan.

Veel mensen hebben het erg moeilijk in deze tijd. Dat ik met ze meevoel is te klein verwoord. Maar ik zie het als mijn taak om te vertellen dat ik de lockdown vooral buiten mij ervaar. Vanbinnen ben ik niet opgesloten; allerminst. Hopelijk heeft aan die boodschap ook iemand iets.

Laten we niet somberder zijn dan nodig.