Logboek van een schrijfster (15)

Een logboek is een boekwerk waarin gebeurtenissen worden bijgehouden. Oorspronkelijk was het een verslag aan boord van een vaartuig waarin de metingen van de log stonden – de snelheidsmetingen. Die gegevens waren van groot belang voor de positiebepaling. Later werden in het logboek alle gebeurtenissen vermeld die van enig belang waren. Ook de gebeurtenissen die niet direct met de navigatie verband hielden.

Waar ben ik?

Momenteel zit ik in mijn keuken te tikken met uitzicht op de regen.

Waar was ik? 

Afgelopen tijd werkte ik veel buiten, op de tuin bij mijn tuinhuis. Het was prettig om onder de overkapping in de schaduw te werken, erg fijn om af en toe even in de zon te zitten om op te warmen en tijdens pauzes in de tuin te werken.

Nog niet zo lang geleden had ik geen laptop en moest ik als ik wilde schrijven altijd op een vaste plek zitten. Ik ging alle zomers dus in het fort, mijn werkplek, binnen zitten; het is er altijd ongeveer 16 graden. Maar deze zomer heb ik de mogelijkheden van het werken met een laptop, MacBook, ten volle uitgevonden en benut.

Het levert letterlijk een ander uitzicht op. En dus een ander inzicht.

Wat heeft dat allemaal met mij te maken?

Ik gedij goed bij regelmaat – dan heb ik ruimte over om creatief te zijn. Maar ik weet dat het onderbreken van regelmaat veel goed doet aan creativiteit. Het werken op mijn tuin gaf me een ander gevoel tijdens het schrijven, een ander werkritme, en ik vond het hele dagen buiten zijn ook heel prettig voor mijn altijd actieve hoofd. Ik sliep veel beter dan anders.

En nu?

Het regent nu alweer enkele weken heel veel. In de tussentijd kreeg ik een tekenbeet, een antibioticakuur en werd ik ernstig vermoeid.

Er bleef maar weinig ruimte over voor werk, voor bezigheden in het algemeen, omdat ik veel hoofdpijn had en zo moe was dat ik veel in bed lag.

Zodoende kon ik maar op halve kracht werken. Veel tijd om te slapen, om te dagdromen, om pas op de plaats te maken.

Hoe ga ik verder?

Hoewel ik het in het begin moeilijk vond om me daaraan over te geven, vond ik het heel heilzaam toen ik dat eenmaal gedaan had. Door de vertraging vielen er dingen op z’n plek in mijn hoofd. Zaken die al langer als vraag door mijn hoofd raasden vonden een plek, een (voorlopig) antwoord. Door de inactiviteit en rust te omarmen schoot ik opeens toch op, op geheel onverwachte wijze.

Het gaat nu trouwens weer veel beter met me.