Leesfragment

Hoofdstuk 1. Een avond om nooit te vergeten

‘Dit is DE avond’, zegt Wing en hij wrijft in zijn grote handen. ‘Hier hebben we allemaal op gewacht.’

Nu het donker begint te worden lijkt hij nog meer op een indiaan dan overdag.

‘Hebben jullie er net zo’n zin in als wij?’ vraagt Jimmy.
Hij kijkt naar de gezichten die zich rondom het kampvuur hebben verzameld en knikt ondertussen met zijn blonde hoofd vol rastavlechten van ‘ja’.

De vlechten zwaaien zwierig om zijn hoofd.

‘Waarom zitten jullie hier vanavond?’ vraagt Wing. ‘Wat kunnen jullie verwachten?’

Niemand zegt wat.

Wing maakt met zijn handen een koker voor zijn mond en roept: ‘Halloooooo!’

’We weten het niet’, zegt een jongen die net zijn voortanden heeft gewisseld.

‘Het is een geheim’, zegt het meisje naast hem zacht, ze heeft heel lang blond haar. ‘Een geheime opdracht.’

‘Nee, een uitdaging’, zegt een grotere jongen hard, ‘er stond op de poster: “Wie gaat de uitdaging aan?”’

‘Wat voor een uitdaging?’ vraagt Wing.

Niemand zegt wat.

‘Dat weten we dus niet’, zegt het meisje naast hem zacht.

Weer maakt Wing van zijn handen een toeter en schreeuwt:

‘Halloooooo! Wakker worden!
Het kampvuur is niet om bij te slapen.
Zien jullie hoe mooi het vuur is?
Horen jullie het hout krachtig branden?
Heb ik geregeld, met mijn Indianenbloed.’

‘Ik ben zenuwachtig’, zegt Jimmy. ‘Wie gaat onze wedstrijd winnen?’

‘Ik snap het niet’, zegt een klein meisje met sproeten, ‘wanneer gaat het nou eindelijk beginnen?’ Ze begint zacht te huilen.

‘Zie je nou, Jimmy’, zegt Wing en hij aait het meisje zacht over haar gladde haar, ‘we moeten het nodig allemaal nog eens vertellen. Onze kleine Katinka begrijpt er niks meer van.’

‘Je hebt gelijk’, zegt Jimmy, ‘pak jij de stokken en
de marshmallows. Dan maken we er een avond van om nooit te vergeten, dat weet ik zeker!’